De club ontstond in het voorjaar van 2008 na een fusie tussen KFC en KSLV Zelzate.
KVV Zelzate:
Na de fusie van het voorjaar 2008 gaat KVV Zelzate van start. Voorzitter van de beheerraad wordt Ben Laureys, voorzitter van het dagelijks bestuur wordt John Schenkels. De stichtende beheerraadsleden zijn (in alfabetische volgorde) Ronnie Colpaert (ondervoorzitter), Pascal Delemarre, Luc Felix, Gerdy Haes (secretaris/schatbewaarder), Christ Hesters, Ben Laureys (voorzitter), Walter Migom, Frederik Pattyn, John Schenkels, Bernard Sehgers en Willy Van Dixhoorn. Na twee jaar werd de voorzittersfakkel van de beheerraad doorgegeven aan Stefaan Luca. Deze ondernemer en eigenaar van Nervia Plastics in Okegem (Ninove), is ex-speler van SLV Zelzate. Hij werd overtuigd door sportief manager, Bernard Seghers, om het roer over te nemen. Hij beloofde de club weer financieel gezond te maken en binnen afzienbare tijd in de nationale reeksen te vertoeven, beide zijn nog gelukt ook.
Het eerste dagelijks bestuur bestond uit (in alfabetische volgorde): Dirk Blancke, Fernand Claeys, Ranny Elegheert, Curd Gauwe, Gerdy Haes, Walter Migom, Frederik Pattyn, Eddy Pauwels (gerechtigd correspondent), John Schenkels (voorzitter), Bertrand Tack, Franki Van de Walle, Luc Van Hecke en Filip Voorwynckels. Na John Schenkels werden, in chronolotische volgorde, Gerdy Haes, Pascal Delemarre en Gerdy Haes voorzitter van het dagelijks bestuur. In 2015 werd de titel van voorzitter van het dagelijks bestuur afgeschaft en werd Fernand Claeys manager van het dagelijks bestuur, hij bleef dit doen tot het voorjaar van 2019.
Het eerste seizoen van de fusieploeg, die aantrad in de tweede provinciale, eindigde het op de zesde plaats, groen/wit won de tweede periodetitel. Na een derde plaats in het seizoen 2009-2010 speelde het één seizoen later kampioen onder trainer Kurt Mertens en promoveerde het voor het eerst in zijn bestaan naar de hoogste provinciale reeks. Daar zou men blijven tot en met het seizoen 2017-2018 met achtereenvolgens de elfde, tiende, vijfde, derde, vierde en de tweede plaats om uiteindelijk in de zomer van 2018 de titel te pakken. In 2016 speelde het ook de finale van de Oost-Vlaamse beker. In de seizoenen 2013-2014, 2015-2016 en 2016-2017 haalde men telkens de eindronde, men greep echter naast promotie naar nationaal voetbal. Die promotie werd door de kampioenstitel op 14 april 2018 behaald: door het gelijke spel tussen Aalter en De Pinte kon Zelzate niet meer bijgehaald worden bovenaan de rangschikking.
In het eerste jaar van de derde amateurreeks eindigde Zelzate op de zevende plaats. Tot de laatste speeldag deden ze mee voor de eindronde maar een nipte 3-2 nederlaag bij Torhout besliste daar anders over. Doran Mertens werd reekstopschutter, hij trof 21 keer raak. In het tweede seizoen in die reeks behaalde de ploeg op 19 januari 2020 de tweede periodetitel binnen na een onwaarschijnlijke reeks van één nederlaag, één gelijkspel en acht overwinningen. Op 27 maart van dat jaar werd, in volle coronacrisis, beslist de competitie te beëindigen. Zelzate werd uitgeroepen tot kampioen en promoveerde naar de tweede amateurklasse dat in mei werd omgedoopt tot de tweede afdeling VV. In het seizoen 2020-2021 wordt voor het eerst in de geschiedenis de vijfde ronde van de beker van België gehaald: KVV wint achtereenvolgens bij KFC Rhodienne-De Hoek (0-5), FC 1912 Raeren-Eynatten (0-4) en Francs Borains (2-3). In de vijfde ronde treedt men voor het eerst aan tegen een profploeg en verliest het met 3-2 bij 1B-ploeg Lommel SK. In het eerste volledig jaar 2de Afdeling, 2021/2022, werd een 6de plaats behaald. Door allerlei redenen kon KVV meedoen aan de eindronde maar verloor hun eerste wedstrijd tegen Lyra-Lierse (0-3).
Het seizoen 2022-2023 was er één met hoogten en laagten. Na een zesde plaats op op 11 december zakte KVV weg tot op een degradatieplaats op 22 april. Een 9 op 9 bracht de groenwitten terug naar plaats 11.
De trainers van de Fanion waren achtereenvolgens Marc Van Hecke (2008-2010), Kurt Mertens (2010-2014), Floris Verstraeten (2014-2017), Bjorn De Neve (2017-2019) , Gino Pauwels (2019-2023) en Dave Van Waes (2023-...)
De eerste kapitein was Ennio Bogaert (2008-2011), na hem volgden Stephen Cox (2011-2013), Joren Hebberecht (2013-2016), Tommy Jacobs (2016-2018), Ennio Martens (2018-2021) en Jens Vandenhende (2021-2023).
Niek van Sprundel is nog steeds topschutter aller tijden van KVV, in totaal scoorde hij 108 doelpunten voor groen/wit, Doran Mertens volgt met 86 goals.
De opeenvolgende topschutters: 2008-2009 Jonas Parmentier (10), 2009-2010 Hakim Boucheta (19), 2010-2011 Niek van Sprundel (41), 2011-2012 Stephen Cox en Tommy Jacobs (8), 2012-2013 Roy Broeckaert (9), 2013-2014 Niek van Sprundel (29), 2014-2015 Niek van Sprundel (24), 2015-2016 Niek van Sprundel (14), 2016-2017 Doran Mertens (26), 2017-2018 Doran Mertens (15), 2018-2019 Doran Mertens (21), 2019-2020 Roy Broeckaert (12) , 2021-2022 Richard Antwi-Manu (16) en 2022-2023 Thomas Zwart (12)
Fréderique De Vleesschauwer heeft met ELF seizoen de langste staat van dienst.
Roy Broeckaert heeft er tien.
Benjamin De Bremme, Kevin Druwé, Pieter Grootaert, Joren Hebberecht en Tommy Jacobs volgen met zeven seizoenen.
Doran Mertens, Davud Ucak, Joachim Hebberecht en Matthias Benaïssa-Tahar hebben zes seizoenen op hun conto.
Jens Vandenhende, Richard Antwi Manu, Ennio Martens, Nicolas Van Buyten, Stijn Cools-Ceuppens en Stephen Cox bleven KVV vijf seizoenen trouw.
Tweede Afdeling VV, A - 2022/2023 Elfde plaats met 45 punten
Tweede Afdeling VV, A - 2021/2022 Zesde plaats met 49 punten.
Eindronde
Tweede Afdeling VV, A - 2020-2021 Elfde plaats met drie punten door drie gelijke spelen.
Na 3 wedstrijden is de competitie stilgelegd door de coronacrisis. De competitie is volledig geannuleerd.
Derde Amateurklasse A - 2019-2020 KAMPIOEN
Na 24 wedstrijden is de competitie stilgelegd door de coronacrisis. KVV was toen leider met 58 punten (+11 punten op eerste achtervolger Ninove)
Winnaar twee periodetitel
Promotie naar Tweede Afdeling VV
Derde Amateurklasse A - 2018-2019 Zevende plaats met 47 punten
Eerste Provinciale O.Vl. - 2017-2018 KAMPIOEN met 57 punten
Winnaar eerste en tweede periodetitel
Promotie naar Derde Amateurklasse
Eerste Provinciale O.Vl. - 2016-2017 Tweede plaats met 53 punten
Eindronde
Eerste Provinciale O.Vl. - 2015-2016 Vierde plaats met 47 punten
Eindronde
Finalist beker van Oost-Vlaanderen
Eerste Provinciale O.Vl. - 2014-2015 Derde plaats met 58 punten
Eerste Provinciale O.Vl. - 2013-2014 Vijfde plaats met 50 punten
Eindronde
Eerste Provinciale O.Vl. - 2012-2013 Tiende plaats met 38 punten
Eerste Provinciale O.Vl. - 2011-2012 Elfde plaats met 37 punten
Tweede Provinciale A O.Vl. - 2010-2011 KAMPIOEN met 73 punten
Winnaar derde periodetitel
Promotie naar Eerste Provinciale O.Vl
Tweede Provinciale A O.Vl. - 2009-2010 Derde plaats met 57 punten
Tweede Provinciale A O.Vl. - 2008-2009 Zesde plaats met 48 punten
Geschiedenis van het Zelzaatse voetbal vóór de fusie
KFC Zelzate:
Voor zover wij kunnen achterhalen, ontstond FC Zelzate uit de VC Blue-Boys welke rond 1933 opgestart werd en aangesloten was bij de Vlaamse Voetbalbond. Het voetbalterrein van de Blue-Boys was toen gelegen tussen de heuvels aan het kanaal kant Westtragel en de spoorweglijn Gent-Terneuzen.
Tijdens de tweede wereldoorlog werden geen wedstrijden gespeeld, in 1946 sloot VC Blue-Boys zich aan bij de KBVB. Enkele leden van het eerste uur waren: Achiel Van Heyghen, Frans Van Heyghen, Marcel Danschutter, Albert Bauwens, Maurice Cardon, Albert De Bie, Leon De Bie, Octaaf Vervaet, Albert Willems, Constant Celies, André Vervaet, Roger De Cremer en Pol Schatteman.
De eerste trainer uit die tijd was Van De Sompele uit Lokeren en het lokaal was dichtbij het kanaal bij de heer Stevens. De club met stamnummer 4386 had een politiek blauwe inslag en leunde aan bij de toenmalige Middelbare School van Zelzate. Er werd gevoetbald op een terrein gelegen in de Boerenstraat.
In 1957 kregen de Blue-Boys allerhande bestaansmoeilijkheden. Toenmalige clubsecretaris Marcel Van Coppenholle deed verwoede pogingen om een pluralistische club te creëren. Dit alles lukte uiteindelijk en de oprichting van FC Zelzate onder het stamnummer en de kleuren van de Blue-Boys werd officieel op een druk bijgewoonde vergadering op het gemeentehuis van Zelzate, in aanwezigheid van de toenmalige burgemeester Jozef Chalmet en de toenmalige schepen van sport Livien Danschutter.
Het allereerste bestuur werd gevormd door:
• Dienstdoend Voorzitter: Marcel Van Coppenholle
• Ondervoorzitter: Jos Neyens
• Secretaris: Roger Slock
• Schatbewaarder: Gustaaf De Peuter
• Materiaalmeester: Julien Van Paemel
• P.R.: Gerard Thienpondt
Het clublokaal werd gevestigd op de Grote Markt in Café de Goalkeeper met lokaalhouders Albert Bauwens en Maria Vernaeve. Na enkele maanden werd dokter Charles Andries voorzitter en vormden Marcel Van Coppenholle en Jos Neyens een duo als ondervoorzitter van de club. Er werd vanzelfsprekend gestart in de laatste afdeling waar VC Blue-Boys actief was, namelijk de derde provinciale.
In het seizoen 1964-1965 verhuisde de FC van het terrein in de Boerenstraat naar de terreinen in de Verbroederingslaan. Het bleef actief in de derde provinciale tot in het seizoen ’68-’69 de KBVB de vierde provinciale reeks invoerde. Alleen de eerste vijf degradeerden niet. FC was als zesde het eerste slachtoffer, maar het jaar daarop volgde al meteen de promotie. In het seizoen ’76-’77 behaalde de FeeCee de titel in derde provinciale met als trainer André Van Driessche en als spelers onder andere: John Schenkels, Roland De Vleeschauwer, Hugo Chalmet, Ronie Spietael, Rudy Haemerlinck, Willy Goossens, Freddy Van Daele, Dirk Matthijs, allen stuk voor stuk spelers welke lange tijd de geschiedenis van de FC hebben geschreven.
Men bleef twee jaar in tweede. Deze groep jonge mensen werd voetballend gevormd door Amaury Van Driessche. Hij was één van de eersten die er in slaagde het Heizeldiploma te behalen en gebruikte zijn kennis en doorzettingsvermogen om vele jonge spelers klaar te stomen voor het eerste elftal. Na enkele jaren in derde werd de kampioenstitel behaald in het seizoen ’83-’84 na een spannende strijd met buur SLV Zelzate. Kort na het behalen van die titel overleed voorzitter Dr. Andries en werd hij opgevolgd door oud-FC doelman John Schenkels. Deze maal kon FC drie jaar in tweede blijven met Rudy Haemerlinck als trainer.
In 1989 werd voorzitter John Schenkels burgemeester en werden opeenvolgens Daniël van Acker, Martin Schrooten en Bertrand Tack voorzitter. De FééCéé degradeerde in het seizoen ’97-’98 naar vierde provinciale. Het duurde uiteindelijk vier jaar om terug naar de derde reeks te stijgen via het behalen van de kampioenstitel. De trainer was Filip De Rijcke, die kon rekenen op een schare eigen jeugdprodukten die na een aantal omzwervingen waren teruggekeerd naar hun vertrouwde stal zoals Jimmy Broos, Christophe Bral en Peter Claus. Een nieuw monument, in de persoon van Eddy Willems, en de jeugdprodukten Jurgen –Nilis- Van Heyghen en Davy Versluys maakten ook hun opwachting.
Ook op bestuursvlak was er het één en ander veranderd. Bertrand was de fiere voorzitter met Walter Migom als secretaris. ‘Mosselman’ Willy Van Dixhoorn werd hoofdsponsor. De daaropvolgende seizoenen werden steeds de nodige inspanningen geleverd om een ploeg te vormen die kon meedingen naar de titel in derde provinciale. Trainers waren Gino Bogaert, Marc Mertens en als laatste Kurt Paquet. Het laatste seizoen van de ondertussen Koninklijk geworden club, onder leiding van Kurt Paquet, was FC er wel heel dicht bij maar moest het op de laatste speeldag de leiding afgeven aan… buur KSLV Zelzate.
Het bestuur werd in de laatste jaren fel veranderd: John Schenkels werd opnieuw voorzitter, bijgestaan door Frederik Pattijn (ovz), Anneke Regelbrugge (kantinebeheer), Filip Voorwynckels, Gino Bauwens (beiden materiaal en terreinen), Ranny Elegeert (hoofdkantinier), Curd Gauwe (behoeder VZW) en Gerdy Haes (penningmeester)
KSLV Zelzate:
De grondvesten voor het ontstaan van KSLV werden gelegd op 26 december 1922, onder burgemeester Michel Ninanne en pastoor Edmond De wolf. Wedstrijden buiten competitie vormden de eerste fase. De eigenlijke start in competitieverband dateert van september 1923, in het Diocesaan Sportverbond, in de kleuren: Geel-Wit.
Vanaf 1926 speelde de club in het Katholiek sportverbond (KVS), onder de naam Katholieke Vlaamse Voetbalvereniging.
In 1937 veranderde de club van naam en werd gekozen voor ”Sint Laurens Voetbalclub” (SLV) met de Zelzaatse kleuren: Groen-Wit.
De stap naar de Koninklijke Belgische voetbalbond werd gezet in 1945. De eerste wedstrijd werd gespeeld op 2 september te St.Denijs-Westrem en gewonnen met 2-7. Men vertrok om 9u00 met de trein naar Gent St.Pieters en vandaar te voet naar het 7 kilometer verder gelegen terrein.
De eerste kampioenstitel werd behaald in het seizoen 1946-1947 in tweede provinciale (derde en vierde bestonden toen niet) met trainer Norbert Opsomer. Keeper was toen Armand Seghers, die in 1949 verkocht werd aan La Gantoise en daar zou uitgroeien tot ‘De held van Colombes’ maar een nefaste uitwerking had op SLV, men zakte terug naar tweede provinciale en veel supporters volgden op zondag Mance naar Gent.
Na twee seizoenen steeg SLV terug naar eerste via een testmatch tegen Gavere die gewonnen werd met 4-1. Het seizoen 1952-1953 was het hoogtepunt in de geschiedenis van de club toen de tweede plaats behaald werd in eerste provinciale. Men bleef daarna gedurende vijf jaar in deze reeks. Het seizoen 1956-1957 zakte men terug naar tweede provinciale en dit voor zeven seizoenen waarna men, door de titel in 1964, terug naar eerste ging onder trainer oud-speler Gilbert Audenaert. Spelers waren onder andere: René Audenaert, Etienne en Julien De Wannemacker, Henri Hoorickx, Noël Goethals, Guido Pauwels, Norbert Van Waesberghe en Guido Van Weynsberghe.
Toen in 1966, vier Oostvlaamse ploegen degradeerden door het hoog aantal zakkers in bevordering, zakte SLV als twaalfde met 29 punten terug naar tweede provinciale en zou tot op heden niet meer in de hoogste reeks terugkeren. SLV zakte in 1971 met trainer Willem Janssen naar derde provinciale maar kon met dezelfde trainer in 1973 terug naar tweede promoveren. In 1977 werd het terug derde en in 1979 werd een dieptepunt, door de degradatie naar de laagste provinciale reeks, bereikt. Onder leiding van Arseen Vernaeve werd kampioen gespeeld in vierde en na een titanenstrijd in 1984 met de FééCéé, een strijd die werd verloren, kon men toch promoveren door het stoppen van Boelare-Eeklo. Het waren geen gemakkelijke jaren en meestal moest er tegen degradatie geknokt worden.
De jaren negentig kondigden zich hoopvol aan met een uitermate sterke lichting juniors en dat resulteerde in het seizoen 1992-1993 ei zo na in de titel. Maldegem werd kampioen met hetzelfde aantal punten doch een wedstrijd meer gewonnen. Door een teveel aan Oostvlaamse zakkers in bevordering organiseerde men in tweede geen eindronde. Die jonge lichting bestond uit: Tom Serie, Mario Taillieu, Filip De Jaeghere, Mario Clauwaert, Marino Dhooge, Tom Laureys, Mario Moens, Werner Noet (allen Zelzatenaars toenertijd en komende van de SLV-jeugd) samen met boegbeeld Geert De Poorter en gevestigde waarde Bernard Seghers, aangevuld met Stefan Luca, Alain De Pauw, Diederik Van De Velde, Dirk Blanckaert, en Keeper Gaby Van De Velde. De toenmalige trainer was Marc Van Hecke.
In 1995 werd het 50-jarig bestaan bij de Belgische voetbalbond gevierd en werd het Koninklijke verkregen zodat het KSLV werd. Van toen af ging het met ups and downs. Degradatie naar derde 1995-1996, 1996-1997 kampioen onder Kurt Migom en terug naar tweede, 1999-2000 naar derde, 2003-2004 naar vierde, 2004-2005 kampioen onder Freddy Chalmet terug naar derde.
Zondag 27 april 2008 was de laatste wedstrijd onder het vaandel KSLV, daar de fusie met KFC al een feit was. Bij het falen van de buren en mits zelf de overwinning te behalen kon KSLV de geschiedenis ingaan als kampioen bij het afscheid. Na een heroïsche tweede helft, waarbij een 0-2 achterstand werd omgezet tot een 4-2 overwinning en blauw-wit het liet afweten kon het feest beginnen.
Trainer Marc Van Hecke, hulptrainer Steven Smessaert, keeperstrainer Bart Van Hulle en informatief medewerker Jan De Wulf mochten fier zijn op hun geleverd werk en hun kern: Thijs Wintein, Antonie Notte, Nico Van Kerckvoorde, Stephen Cox, Timmy Haeghens, Ronny Switzynck, Thierry De Waele, Franky Standaert, Niko De Letter, Kristof Janssens, Sam Soens, Hannes Van Hulle, Ennio Bogaert, Christophe Ost, Johan De Wolf, Gunther Boudry, Sven Saey, Nick Neyt en Carl Ingels.